Ceren Naz

Ne kadar süreceğini, nasıl sonuç alacağını bilmeden başladık herkes gibi biz de. Tam 8 yıl sürdü bekleyişimiz. 2008’deki ilk tüp bebek denememizde pozitif sonuç aldık ve o anki mutluluğu anlatmak mümkün değil. Hemen herkese bu müjdeli haberi verdik. Gebeliğimin 7. haftasında kalp sesini duyduk. Pıt pıt pıt pıt. Dünyanın en güzel sesi…İki hafta sonraki kontrolde o güzel ses bizi terk etti. Kalp atışı yoktu artık, gebeliği sonlandırdık. 2. denememizi 2 yıl sonra aynı merkezde yaptık fakat kimyasal gebelik gelişti ve yine hüsran. 3 ve 4. denememizde ise gebelik oluşmadı. Artık çoookk yorulmuştuk. Bundan sonra denememeye karar vermiştik. Her tüp bebek tedavisine başladığımız zamanki psikolojiyi anlatmak çok güç. Tekrar tekrar negatif sonuç alma düşüncesi bizi yiyip bitirdi. Bizim çocuğumuz olmayacak, biz bunu kabullenmeliyiz dedik her seferinde fakat aklımız minnacık pembe yanaklı 3. bir kalpteydi. Arayışlarımız sonucu Bahçeci Tüp Bebek merkezinde ve çoookk değerli hocamız, doktorumuz, babamız, her şeyimiz Müstecep beyde karar kıldık. Ne kadar doğru bir karar verdiğimizi henüz ilk görüşmede anlamıştık. Tedavimizi 5 ay gibi uzun bir sürece yaydık Müstecep hocam hiçbir şeyi gözden kaçırmak istemiyordu. Zaman hiç önemli değil yeteri ki sağlıklı bir minnoşumuz olsun… Artık embriyo transfer zamanı 17 Ağustos 2015 gelmişti. Peki 12 gün nasıl geçecekti…

29 Ağustos büyük gün, başardık. Müstecep hocam “pozitif sonuç” diyerek ağlayarak aramıştım. Acele etme, bundan sonrası çok önemli dediğini çok iyi hatırlıyorum hocamın. 7. haftada ilk kalp atışını duyduk sonraki kontrole duymayabiliriz diyerek gittik fakat yine pıt pıt pıt pıt …:) Hiç kimseye söyleyemedik yine kaybederiz diye. 2 aylık oldu minnoşum sonra 3 ay sonra 4 ay. Galiba bizi sevdi bebeğimmm… Ona kavuşmak için bütün çalışma hayatımı erteledim, bütün kariyer hayatımı erteledim. Yerimden kalkmadım desem yeridir. 21. haftada dokundu bana minnoşum. Asıl güzel olan buymuş. 23. haftada da babacığımıza gösterdi tekmesini. Her sevincimizi, her sıkıntımızı, her telaşımızı bitanecik doktorumuz Müstecep hocayla paylaştık. Hiç sıkılmadı bizden. Hep güler yüzlü, hep anlayışlı ve hep donanımlıydı. Sizi anlatacak kelimem yok hocam. Biz minnoşumuzu 33. haftada kucağımıza aldık. Hasretimize dayanamadı Ceren Naz’ım erken geldi. Çok şükür bizim de gülüşüne, kokusuna, bakışına doyamadığımız kızımız Ceren Naz’ım var. Telaşlı, korkan, tedirgin bir sağlık çalışanı olarak sayın Müstecep hocama, çok değerli hemşirelerimize ve diğer çalışan ekip üyelerine ççoookkkk teşekkür ediyoruz. Sizlere minnettarız…İyi ki varsınız, iyi ki bu yola sizinle devam ettik.